Retrospekcje

W 2024 roku minie setna rocznica wygłoszenia przez Józefa Piłsudskiego jednego z jego najważniejszych przemówień. Przemówienia w dziesiątą rocznicę powstania Legionów w 1914 roku. W tym numerze „Nowego Państwa” piszemy o rodowodzie komunistycznych generałów, którym marzy się powrót do władzy nad polskim wojskiem. To oni byli autorami upokarzających planów, by w 2011 roku, po 22 latach istnienia teoretycznie niepodległej Polski, bronić się przez Rosją, oddając jej połowę kraju. 

O ile cechą generałów z PRL, którzy, miejmy nadzieję, nigdy już wpływu na polskie wojsko mieć nie będą, były służalczość i konformizm, o tyle rodowodem legionistów Piłsudskiego, którzy zdołali w 1920 roku pogonić bolszewika, była walka o Polskę w osamotnieniu, ośmieszana jako „romantyczna”, toczona wbrew bierności większości Polaków. Trudno o bardziej wyraziste przeciwieństwo. Wnioski wyciągnijcie Państwo sami.

Romantyczny“, to coś w rodzaju małego, niezdarnego dzieciaka, który siedząc na ręku matki, niepraktyczne, niepewne rączki wyciąga po jakąś błyskotkę, i ku wielkiemu swemu zdziwieniu nie ją chwyta, a na przykład kosmyk włosów matki! Czegóż chcieli legioniści? Po co wyciągali oni nieudolne, dziecinne rączki? Chcieli dać Polsce żołnierza. Powiedzmy, chcieli błyskotki. Wyciągali jednak rączkę tak zręcznie i tak umiejętnie, działali tak praktycznie, tak trafnie dobierali odpowiednich środków, że pomimo przeszkód