Dwudziestolecie mierzone szopkami

ROK 1990 „Transformacja” (mel. „Parasolki”) Balcerowicz: Zgromadzono już kapitał zaufania i stabilizacji fundusz jest w kroplówce, trust chirurgów maseczkami twarz zasłania, czas ciąć szybko. Znieczulenie minie wkrótce! Wygolono już pacjenta po kieszeniach, w twarz mu świecą reflektory rozpa- lone, pięć skalpeli dostarczono wprost z podziemia, dziennikarze dech wstrzymują na balkonie. Operacja! Operacja! – znów cenowo- -dochodowa Choć na życie nie wystarcza, perspektywa przyszłościowa. Operacja z pełnym gazem nie widziana od pokoleń, udać musi się tym razem, choćby pacjent zgasł na stole. ROK 1991 „Rozpad ZSRR” (mel. „Żeby Polska była Polską”) Gorbaczow: Wszyscy wkoło są dziś anty, Kruszy się komunizmu wiara, Tylko patrzeć jak kuranty zagrzmią – „Boże, chroń nam cara!”. Spada gwiazda i posążek, sam już w cerkwi palę świeczki, żeby Związek, żeby Związek, żeby Związek był Radziecki! Choć kraj wzbiera wolnym słowem, braknie skręta, w brzuchach burczy, cóż z Nagrody Pokojowej, kiedy pokój nam się kurczy? Z przodu upadł mur niemiecki, z tyłu islam parzy w plecki, czy ten Związek, czy ten Związek... Czy on jeszcze jest Radziecki? ROK 1992 „Noc Długich Teczek” (mel. „Czy to jest przyjaźń, czy to jest kochanie”) Olszewski: Stajnie Augiasza przyszło wziąć w tej chwili, gdy poprzednicy wszystko zabagnili. W wojsku komuna, ustaw tok się wlecze. Nakradł liberał? Temu nie zaprzeczę! Zdekomunizuje się polska nacja? Czy to jest