Wojna o IV RP

Ziemkiewicz argumentował, że dziennikarze nie powinni brać udziału w wojnie mediów, ponieważ – jego zdaniem – nie są żołnierzami, lecz obserwatorami. Dodał, że pomimo takiego założenia, trudno powstrzymać się od ostrych i nerwowych zachowań. Ziemkiewicz tłumaczył, że przyczyną takiego podejścia może być panujące wśród dziennikarzy i polityków „wzburzenie moralne”, obecne tam, gdzie toczy się walka o coś niezwykle ważnego. Zdaniem publicysty, wojny tej nie prowadzą dziennikarze, lecz politycy, którzy starają się rozszerzyć zasięg konfliktu o świat mediów. Maciej Łętowski ocenił, że choć poziomu sporu politycznego nie można uznać za dramatyczny, to jednak często bywa przerysowywany przez polityków. Dziennikarze, jak mówił publicysta, nie powinni się dzielić na „prorządowych” i tych, którzy „stoją po stronie opozycji”. W Polsce, zdaniem Łętowskiego, sfera polityki stale rozszerza swoje wpływy, opanowując również te obszary, na które nie powinna mieć wpływu. Łętowski uważa, że politycy zdobywają władzę po to, aby ją utrzymać – i to właśnie jest przyczyną walki politycznej. Janusz Rolicki stwierdził, że dyskusja na temat „wojny w IV RP” jest „karkołomna”, ponieważ zawsze znajdą się zarówno osoby, które będą bronić obecnego rządu, jak i takie, które będą go krytykować. Publicysta dostrzega ewolucję mediów, które zmieniły swoje nastawienie do aktualnie rządzących w Polsce. Tomasz Sakiewicz z „Gazety Polskiej” wskazał na istotne różnice między III a IV RP. Tłumaczył, że w tej