Ludność polska w państwie sowieckim

Rodzina Julii Miłkowskiej w Nowogrodzie Wołyńskim (1932 r.), USRS. W środku  Emilia Zagórska, pochodziła z Krakowa, babcia Julii Miłkowskiej, zmarła w Żytomierzu w 1934 r., przeżyła 102 lata Wewnętrzna polityka Sowietów Sowiecką politykę można określić krótko – z jednej strony terror, z drugiej, dawanie ułudy wolności, np. w oświacie i życiu społecznym. Był to zabieg czysto taktyczny. Miała tą drogą pójść pełna indoktrynacja społeczeństw Rosji Sowieckiej, prowadząca do całkowitego zniewolenia. Bolszewicy wprowadzili tzw. model sowieckiej polityki ludnościowej, której celem było pozyskanie sympatii społecznej i pełne podporządkowanie. Najbardziej zyskały Ukraińska i Białoruska SRS. Liczba Polaków w ZSRS Poczynania urzędników uwidoczniły się szczególnie podczas Ogólnozwiązkowego Spisu Ludności w grudniu 1926 r. Szczególnie na Kresach na miejscowych urzędnikach spisowych była wywierana silna presja, aby zaniżać liczbę osób narodowości polskiej na rzecz białoruskiej i ukraińskiej. W miejscowości Wielka Czerniawka k. Berdyczowa tamtejszy rachmistrz spisowy na ogólną liczbę 888 katolików w formularzu narodowość polską wpisał tylko w 16 przypadkach, gdyż reszta „nie udowodniła” swojej polskości. We wsi Zawadynka k. Kamieńca zapisano wszystkich jako Ukraińców, motywując to słowami, „że Polacy mieszkają w Polsce, a to są tylko Ukraińcy-katolicy”. We wsiach okręgu kamienieckiego: Ksawerówka według spisu Polacy stanowili 1,3 proc., a faktyczne ok.