WIEMY, CO ROBIĆ

Był lojalnym kolegą i oddanym przyjacielem Miał wtedy w swoim życiu epizod polityczny, nawet partyjny, chociaż jego związki z partiami wynikały raczej z lojalności wobec przyjaciół niż z rzeczywistej potrzeby zaangażowania w skomplikowane konfiguracje ówczesnej polskiej prawicy. Zawsze bardziej fascynowała go historia niż polityka. Ale miał przyjaciela, Waldemara Bukowskiego, podobnie jak Janusz wytrawnego mediewistę, który pomyślnie łączył obie pasje: naukowca i partyjnego działacza. To Waldek dopisał Janusza na liście członków Partii Republikańskiej, którą jesienią 1990 r. założyliśmy przy dzienniku „Czas Krakowski”. W ciągu paru miesięcy znaleźliśmy podobnych zapaleńców, radykalnych antykomunistów i „państwowców” w innych miastach oraz w innych kanapowych organizacjach. Z nich w czerwcu 1991 r. powstała Koalicja Republikańska, łącząca parę prawicowych środowisk. Janusz znalazł się więc w „poważnej”, ogólnopolskiej partii, a był dla nas cenny, bo już wówczas towarzyszyła mu spora grupa kombatantów antykomunistycznego podziemia. W tej partii spotkali się ludzie, których polityczne drogi często rozeszły się po paru latach. Dość przypomnieć, że jednym z liderów Koalicji Republikańskiej był Arkadiusz Rybicki, adwersarz Janusza w czasie prac nad przyjętą niedawno ustawą, której celem jest wykończenie IPN-u w taki sposób, aby przedstawić to jako rzekomą reformę. Jakiś niepojęty zbieg przypadków sprawił, że Rybicki zginął w tym samym samolocie… W październiku