Kult nauki może prowadzić do zbrodni

Kulturalni naukowcy w kulturalnych krajach Już w latach 20. w demokratycznych krajach uznani naukowcy opowiadali się za metodami, których pozazdrościli im później naziści. W Polsce takim kulturalnym paniom i panom przeciwstawiła się w latach 30. sanacja – rzekomy prototyp dzisiejszego kołtuna, którego zajmują ponoć wyłącznie ksenofobia i nietolerancja – także nietolerancja wobec śmiałych badań naukowych. Jaki jest totalitarny i zamordystyczny potencjał nauki w krajach demokratycznych – pokazuje prezentowana obecnie w gmachu Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego (przy ul. Dobrej 55/56) wystawa „Eugenika – walka ze zwyrodnieniem rasy”. Wśród materiałów wystawowych znajdujemy następującą informację: „Eugenika jest nauką dążącą do poprawy kondycji rasy, czyli do ulepszania właściwości fizycznych i psychicznych ludzkiego organizmu. Twórcą eugeniki był odkrywca metody identyfikacji osób za pomocą linii papilarnych, wybitny uczony, bliski kuzyn Karola Darwina – Francis Galton. To on w 1883 roku po raz pierwszy użył terminu eugenika. Trzy dekady później w Europie i Stanach Zjednoczonych zaczęły intensywnie powstawać ruchy eugeniczne skupiające naukowców różnych dziedzin: statystyków, psychologów, psychiatrów, antropologów, genetyków. Przyłączali się do nich również działacze społeczni i przedstawicielki środowisk kobiecych. Eugenicy dążyli do naukowej stygmatyzacji i prawnej dyskryminacji ludzi. Wartościowali ludzkie życie według kryterium zdrowia, rasy,