Okupacja sowiecka na Podkarpaciu (1939-1941)

Nowy podział stref wpływów 27 września 1939 r. do Moskwy przybył Joachim von Ribbentrop. Efektem wizyty był „Układ o przyjaźni i granicach”, który wniósł korektę stref wpływów, ustalonych układem z 23 sierpnia. W zamian za terytorium Litwy, ZSRS zrezygnował z ziem polskich położonych między Wisłą a Bugiem. 4 października w Moskwie podpisany został protokół uzupełniający, który zweryfikował przebieg linii granicznej. Na odcinku od Bugu granica przebiegała rzeką Sołokija, a następnie lądowym odcinkiem w kierunku na zachód, m.in. nurtem strumieni: Gnojnik, Przykopa i Przyłubień, po ujście tego ostatniego do rzeki San, a następnie w górę biegu Sanu do jego źródeł na Przełęczy Użockiej. Jeszcze jesienią 1939 r. nową granicę ZSRS obsadziły Wojska Pograniczne NKWD. Granicy na Sanie i Roztoczu strzegło 6,5 tys. żołnierzy trzech oddziałów pogranicznych. W 1940 r. podjęto systematyczną akcję „oczyszczenia strefy przygranicznej”, przenosząc mieszkańców 800-metrowego pasa granicznego poza „strefę 800” lub przesiedlając na poniemieckie gospodarstwa w Besarabii i Bukowinie. 6 października dowództwo Frontu Ukraińskiego ogłosiło zasady oraz termin wyborów do Zgromadzenia Ludowego Zachodniej Ukrainy, które miało „zadecydować” o dalszym losie „wyzwolonych” przez Armię Czerwoną terenów. Po krótkiej „kampanii wyborczej”, 22 października, odbyło się głosowanie, które według oficjalnych danych przyniosło sukces i uwiarygodniło społeczny mandat zaufania dla decyzji Zgromadzenia