Bełkot nobilitowany

Przypomnę, że Slavoj Żiżek to „ideolog twardej neomarksistowskiej lewicy” (Krasowski), który „entuzjastycznie komentuje pisma Lenina” (Krasowski). Czy może być dziś coś ważniejszego niż dokładna analiza rewolucyjnie inspirujących tekstów Żiżka? Czyż problemy, które podejmuje tzw. nowa lewica, nie są dziś najistotniejszą kwestią? Oczywiście, że są. Stąd dyskusja, którą uświetniła uczestnictwem sama Kinga Dunin, jeden z najświetniejszych myślicieli dzisiejszej Polski. „Socjolog, badaczka literatury, publicystka, działaczka feministyczna, [jedna] z najważniejszych postaci środowiska skupionego wokół pisma »Krytyka Polityczna«, a także członkini partii Zieloni 2004”. Osoba reprezentująca jedno z najważniejszych pism oraz partię o randze i wadze szczególnej. „Europa” postanowiła ważką debatę uczynić międzynarodową. Toteż zamówiła dodatkowe komentarze, których autorami byli „marksista Marshall Berman, lewicowy filozof Michael Walzer, radykalny myśliciel islamski Tarik Ramadan oraz b. marksista Frank Furedi”. Dyskusję prowadził znany antyglobalista Cezary Michalski. Stały współpracownik gościnnej „Europy”, neoleninista, szef REDakcji (tak się przedstawia; wszelkie skojarzenia z innymi czerwonymi „akcjami”, „frakcjami” i „brygadami” są czysto przypadkowe), szef „Krytyki Politycznej” Sławomir Sierakowski poprzedził debatę równie inspirującą rozmową z panią Chantal Mouffe, „socjologiem, politologiem, aktywistką studenckiego buntu 1968 r., działaczką feministyczną i jedną z czołowych