Czerwona gwiazda Dawida

Kwestia żydowska Bez wątpienia najistotniejszym z nich pozostaje do dzisiaj dla Rosji kwestia żydowska. Wprawdzie, zdaniem niektórych obserwatorów, problem staje się ostatnio mniej ważny z racji zmniejszonej liczebności diaspory rosyjskich Żydów, która po exodusie lat 90. skurczyła się prawdopodobnie do kilkuset tysięcy. Jednocześnie problem żydowsko-rosyjski – wciąż pozostając w cieniu starego, przynajmniej 200-letniego, ale także i wciąż odnawianego antysemityzmu – nadal ciąży na wewnętrznych relacjach pomiędzy obywatelami tego terytorialnie olbrzymiego państwa. Wpływa też w znaczący sposób na ich stosunki z rządzącymi. Budzi stare aberracje i upiory – charakteryzujące wszelkich antysemitów podejrzenia o wysługiwanie się elity władzy obcym siłom, spośród których za najbardziej znaczące uchodzi lobby żydowskie. Dlatego antysemityzm, chociaż przemilczany w mediach i pokrywany frazesami, jest starannie kultywowany w szerokich kręgach społeczeństwa. Nawet dwie wojny czeczeńskie o zachowanie w ramach Federacji Rosyjskiej tej małej republiki, których bezpośrednim skutkiem stała się powszechna nienawiść do wszystkich obywateli kraju o nieco ciemniejszej karnacji, nie zmniejszyły wzajemnej nieufności do siebie wielu Rosjan i Żydów. Ze strony żydowskiej kryje się za tym zrozumiałe w rosyjskich warunkach doświadczenie przeszłych lat (i wciąż realnych pogromów), u Rosjan zaś niechętne nastawienie do Żydów wynika z deficytu pewności siebie. Z przyznania się,