Przeciw grabarzom narodu

„Ofiara z życia mego” Urodził się w 1914 r. Pochodził z małej podkrośnieńskiej wsi – Jabłonicy Polskiej. Jako 17-latek trafił do jezuickiego nowicjatu w pobliskiej Starej Wsi. W kolejnych latach jezuici dbali o jego gruntowne wykształcenie, by zgodnie z ich dewizą mógł pracować „Dla większej chwały Boga”. W latach 1934-1937 pobierał nauki w kolegium jezuickim w Pińsku na Polesiu, gdzie złożył egzaminy maturalne. Chłonął atmosferę polskich Kresów, doświadczał szczególnej wrażliwości na działania Sowietów, nieufności do nich – typowej dla osób, które odczuwały bliskość czerwonego imperium. Wkrótce po zdaniu matury wyjechał do Krakowa, gdzie rozpoczął studia filozoficzne w Kolegium Najświętszego Serca Jezusowego. Wtedy też do Polski zaczęły docierać pierwsze informacje o rozpoczętej w sierpniu 1937 r. przez sowieckie NKWD „operacji polskiej”. W jej efekcie, w latach 1937-1939 śmierć poniosło około 150 tys. Polaków zamieszkałych na ziemiach należących do ZSRS. Narastające napięcie w Europie, niemieckie działania przeciw Austrii i Czechosłowacji oraz żądania wobec Polski sprawiły, że w Wielki Piątek, 7 kwietnia 1939 r., kleryk Gurgacz złożył na Jasnej Górze „Akt całkowitej ofiary” za Ojczyznę w niebezpieczeństwie. Modlił się: „Abyś pokój i wszelką pomyślność Ojczyźnie mojej darować raczył, błagam Cię dziś pokornie, składając Ci w dani całkowitą ofiarę z życia mego”. Kilka miesięcy później, po niemieckim ataku, kleryk Gurgacz wraz z kilkoma współbraćmi ruszył na