Jeden z „bandy”

Prężne środowisko współpracowników Skład redakcji pierwszych numerów zmieniał się, ale przeważali w niej kombatanci, kierowani przez pomysłodawcę wydawania „Zeszytów” Andrzeja Zagórskiego – człowieka-instytucję, późniejszego Kustosza Pamięci Narodowej. W trzecim numerze czasopisma pojawił się recenzyjny artykuł Janusza Kurtyki, który już wcześniej został wprowadzony w środowisko winowskie przez Ludwika Kubika, czołowego działacza WiN w latach 1945–1947, członka IV Zarządu Głównego. Janusz Kurtyka zwrócił na siebie uwagę kombatantów i historyków, publikując jeszcze w drugim obiegu w 1989 r. pierwszą krajową biografię gen. Leopolda Okulickiego „Niedźwiadka”, a w 1990 r. w paryskich „Zeszytach Historycznych” przedstawiając stan wiedzy historyków „o niepodległościowej konspiracji antykomunistycznej o rodowodzie poakowskim”. Po wydaniu czwartego numeru „Zeszytów Historycznych WiN-u”, które zbiegło się ze śmiercią sekretarza redakcji Ludwika Nalezińskiego, Andrzej Zagórski wycofał się z redagowania pisma, a na swojego następcę zaproponował Janusza Kurtykę. W ten sposób wiosną 1994 r. Janusz Kurtyka stanął na czele redakcji, do której z dawnego składu weszło jeszcze dwóch kombatantów: Ludwik Kubik i Czesław Naleziński oraz niżej podpisany – Jego kolega z Instytutu Historii PAN. Od numeru 6 do redakcji Janusz Kurtyka wprowadził koleżankę z „Polskiego Słownika Biograficznego” Annę Wiekluk. Nowy redaktor naczelny postanowił uczynić z „Zeszytów” w pełni profesjonalne