Rosja na wojennej ścieżce

Piętnaście lat temu rozpoczęła się w Rosji era Putina. Rozpoczęła się od wojny. Niszcząc niepodległą Czeczenię, nowy przywódca zatrzymał proces rozpadu Federacji Rosyjskiej, a generałom pozwolił zapomnieć o upokorzeniach: I wojnie czeczeńskiej i odwrocie z lotniska w kosowskiej Prisztinie. Państwo Putina zrodziło się z brutalnej agresji i agresja jest jego fundamentem. „Federacja Rosyjska zastrzega sobie prawo do użycia broni nuklearnej w odpowiedzi na użycie przeciwko niej i (lub) jej sojusznikom nuklearnej lub innego rodzaju broni masowego rażenia, a także w przypadku agresji przeciwko Federacji Rosyjskiej z użyciem broni konwencjonalnej, kiedy zagrożone jest samo istnienie państwa. Decyzję o użyciu broni nuklearnej podejmuje Prezydent Federacji Rosyjskiej”  – „Doktryna wojskowa Federacji Rosyjskiej”, Roz. III, pkt 22. Agresja wewnętrzna, zniszczenie opozycji, wolnych mediów i niezależnego biznesu, instytucjonalizacja korupcji i centralizacja państwa były tylko etapem wstępnym. Choć zajęło to Putinowi aż dwie kadencje, było konieczne, aby przejść do fazy następnej – agresji na zewnątrz. Próbą generalną była wojna z Gruzją. Próba wypadła pomyślnie (brak reakcji Zachodu) i pokazała, co trzeba jeszcze poprawić (reformy wojska oraz eliminacja polskiego prezydenta, przez którego nie udało się osiągnąć pełnego sukcesu w Gruzji). Po tym można było przystąpić do nowego etapu. Jego pierwszym aktem stała się aneksja Krymu. Drugim aktem  – wojna w Donbasie. Kolejne