Czas naprawy

Uczyła mnie mama, że podczas klasówki, testu, egzaminu należy zaczynać od zadań najłatwiejszych. Sukces poprawia samopoczucie, wzmaga pozytywne nastawienie. W chwili, kiedy nowa władza przejmuje „kamieni kupę”, w zasadzie wszystkie zagadnienia są ważne, nie ma dziedziny, która nie wymagałaby naprawy. Są naturalnie sprawy pierwszoplanowe, bez których nie ma co brać się za resztę – chwała więc ekipie PiS-u, że zaczęła od służb i Trybunału Konstytucyjnego, który w składzie zaproponowanym przez odchodzącą PO byłby w stanie uniemożliwić jakiekolwiek, nawet najbardziej konstruktywne, działanie. Kolejne wielkie pole do odbicia to media publiczne. Bez ich neutralności i obiektywizmu każde przedsięwzięcie zostanie przedstawione jak swoja własna karykatura. Ale skoro o mediach mowa, działka o nazwie kultura to rubież do zajęcia się w pierwszej kolejności. Tu poprawa może być najszybsza. I dlatego tak cieszy, że szef resortu Piotr Gliński jest równocześnie wicepremierem. Kultura mimo zaangażowania pokaźnej rzeszy twórców w popieranie władzy traktowana była przez właścicieli III RP wyjątkowo po macoszemu. Dokręcono śrubę finansową (zabierając tzw. uzysk). Wprowadzono VAT na książki i zrezygnowano z jakichkolwiek pozorów w stosunkach ze stowarzyszeniami twórczymi, zachowując się przy tym z pogardą nuworyszy, którzy silni władzą i pieniędzmi już nie muszą nawet udawać ludzi kulturalnych! W powyborczej rozmowie w TVP użyłem określenia wobec tej formacji: „rozparzone chamy