SMOLEŃSKIE KATHARSIS

Po Smoleńsku Polska pękła rowem mariańskim. Nie ma co udawać, że to podział chwilowy czy że dotyczy jedynie grupki fanatyków. Jest odwrotnie - dotyczy rzesz Polaków i niezwykle trudno będzie go zniwelować. Działania władz RP od 10 kwietnia były i są jak tsunami, które bezlitośnie pustoszy Polskę. Arogancja, bagatelizowanie, czasami wręcz drwienie z katastrofy oraz tych, którzy czcili pamięć Ofiar i wyrażali obawy o przyszłość państwa czy w końcu dezercja najważniejszych urzędników RP i oddanie śledztwa prokuratorom pułkownika KGB Władimira Putina zmieniło świadomość tysięcy Polaków. Są tacy, którzy być może już nigdy nie uwierzą w siłę i suwerenność Rzeczpospolitej, ale są i tacy, których wypowiedzi Tuska, Komorowskiego, Niesiołowskiego czy Palikota utwierdziły w przekonaniu, iż okazywanie współobywatelom szacunku czy poczucie odpowiedzialności za kraj nie są żadnym standardem. Dlatego też oskarżanie Jarosława Kaczyńskiego o to, że gra sprawą krzyża z Krakowskiego Przedmieścia i przez to przykłada się do szykowania gleby dla zapateryzmu jest zwyczajnie prymitywne . W rzeczywistości nikt bardziej nie toruje drogi lewactwu jak głosiciele takich właśnie teorii. Gdyż to oni - ustawiający się w roli zatroskanych o polską prawicę - równocześnie promują liderów choćby zdziczałego tłumu wypinającego gołe zadki przed krzyżem pamięci. Czynią z tej ogłupiałej hordy uczestnika debaty publicznej, dają jej głos, cywilizują. Efekt jest taki jak akcji Palikota: dramatyczne obniżenie