NA DORSZOWYM SZLAKU

Przy kutrze, którym za chwilę wypłynę w morze na połów dorsza, stoi dwóch uzbrojonych po zęby w sprzęt wędkarski mężczyzn. „Nieźle obładowani – myślę. – Zobaczymy, czy ilość przełoży się na jakość…”. Odwzajemniają moje ciekawskie spojrzenia, gdy ze swojego ekwipunku wyciągam aparat fotograficzny. Szyper zaprasza nas na pokład. W ciszy ruszamy. Po drodze zgarniamy jeszcze grupkę podekscytowanych poznaniaków. Teraz kuter, jakby na przekór melancholijnej portowej przestrzeni, zaczyna tętnić życiem. Senne Darłówko pomału zostawiamy za sobą. Tymczasem na pokładzie ciągle coś się dzieje. Mirek, Andrzej, Wojtek… – padają kolejno imiona uczestników wyprawy. Niektórzy integrują się, pociągając łyczek czegoś mocniejszego. Po udanej ceremonii, czas wziąć się do pracy. Jedni wyciągają swój sprzęt, drugim szyper udostępnia ten pozostający na wyposażeniu kutra. Po chwili na pokładzie mamy istny bazar rozmaitości – tu linki i profesjonalne kołowrotki, tam haczyki i pilkery, gdzie indziej przywieszki i jaskrawe troki. I wszystko niezwykle istotne. W końcu dobrze uzbrojona wędka może przesądzić o pomyślności połowu… Pierwszy przystanek robimy po godzinie rejsu. Ze wskazań echosondy wynika, że tuż obok kutra przepływa ławica dorszy. Rozlega się charakterystyczny dźwięk pokładowego dzwonu – to sygnał, że już czas zarzucić wędki. Rywalizacja rozpoczęta. Przy burtach wszyscy nerwowo szukają kawałka wolnej przestrzeni dla siebie. Każdy chce być tym pierwszym, który wyciągnie dorodną sztukę.