Oddajmy Jana Pawła II młodym!

2 kwietnia 2005 roku. To była sobota. Wigilia Niedzieli Miłosierdzia Bożego. Do domu Pana odszedł Nasz Papież, tak Nasz, bo tak o Nim przez te wszystkie lata myśleliśmy i mówiliśmy. Odszedł, ale zostawił nam swoje dziedzictwo, które dzisiaj na nowo musimy przywrócić szczególnie nowym pokoleniom.

W XXI wieku były w moim przekonaniu dwa fundamentalne wydarzenia, które nas w dużym stopniu ukształtowały. Śmierć Jana Pawła II i katastrofa smoleńska. Dwie tragiczne, dramatyczne daty, które pokazały, że jesteśmy prawdziwą zbiorowością opartą na silnych uczuciach i więziach, że podtrzymujemy wspólną tradycję. Jednym słowem jesteśmy wspólnotą. Pomimo różnic, sporów, a niekiedy zaciętych kłótni potrafimy w ważnych chwilach stanąć ponad podziałami. Niestety to wszystko nie trwało długo. To było jak cios pięścią w twarz, szybko znaleźli się ci, którzy zaczęli szydzić, wyśmiewać, brutalnie atakować. Nie miejsce i czas, żeby teraz przypominać cały ten „przemysł pogardy”, jaki rozwinął się wobec Jana Pawła II. Przed nami ważniejsze zadania. Mija 18 lat od śmierci Jana Pawła II. W dorosłość wkracza kolejne pokolenie młodych ludzi, którzy nie mieli tego szczęścia, żeby osobiście słuchać i spotykać się z Naszym papieżem. To, co dla nas było przeżyciem i doświadczeniem pokoleniowym, co nas ukształtowało, dla nich jest tylko lub aż historią. Niestety historią, której nie potrafiliśmy młodym przekazać. Żyliśmy w przekonaniu, że samo się zrobi, że skoro nas