Konspiracja na nowo odkryta (materiał poglądowy dla młodzieży)

Wspomniana sieć nie mogłaby funkcjonować bez sprawnej łączności. Tworzyli ją członkowie oraz sympatycy „Solidarności”, dobierani przez kontakty towarzyskie, środowiskowe, nawet niekoniecznie związane z „Solidarnością” przed 13 grudnia. Poza ludźmi bardzo młodymi, którzy nie mieli doświadczenia w podobnej aktywności, w konspirację angażowało się starsze pokolenie pamiętające czasy okupacji i II wojny światowej. Szereg skrytek wykorzystywanych jeszcze w czasach wojennych na nowo zaczęło spełniać swoją rolę. Na potrzeby bieżące organizowano również nowe miejsca, w których można było ukryć np. wydawnictwa podziemne. Bodaj najczęściej rolę łączników spełniały, jak pod okupacją wojenną, niewiasty. Łączniczki i łącznicy przekazywali informacje, polecenia, zaopatrywali osoby ukrywające się w niezbędne do przeżycia artykuły. Porozumiewanie się uczestników konspiracji lat 80. byłoby utrudnione, gdyby nie wykorzystywano po 13 grudnia haseł, ustalonych fraz-kluczy oraz znaków informacyjnych. Używano ich do rozpoznania i uwiarygodnienia osób kontaktujących się ze sobą lub do przekazania informacji, np. ostrzeżenia przed niebezpieczeństwem. Czasem stanowiły one frazy niepowtarzalnej urody: w jednym z ustalonych „kluczy” wydrukowaną partię gazetek drugoobiegowych określono jako „klateczki dla świnek morskich”. Podobnie system haseł stosowano w rozmowach telefonicznych, aby przekazać niezbędne informacje. Do łask powróciła klasyka konspiracji, czyli takie sygnały, jak odpowiednie ułożenie