Co zagłuszano?

Parę miesięcy później (14.09.1985 r.) Kuroń podtrzymuje koncepcję stworzenia społecznego ruchu odbudowy gospodarki. W razie porozumienia w tej sprawie deklaruje rozwiązanie wszystkich struktur konspiracyjnych. Oświadcza, że Tymczasowa Komisja Koordynacyjna (TKK) traci wpływy w zakładach. Przy okazji Kuroń składa jeszcze jedną osobliwą w formie i treści propozycję, do niej jednak powrócę w następnym numerze. Rozmowy z kwietnia, lipca i września 1986 r. nie są ciekawe. Warto może jedynie odnotować obietnicę Kuronia, że nie weźmie udziału w demonstracji 1 maja pod pozorem bólu kolana. 22 października 1986 r. Kuroń oświadczył, że jest przeciwnikiem tajnych struktur, dlatego aktywnie uczestniczył w powołaniu Tymczasowej Rady Solidarności (TRS). Powstanie TRS stworzyło korzystną sytuację dla władz. Rozdźwięki w środowisku spowodowały, że Wałęsa został zmuszony do powołania nowego składu TKK. Według Kuronia, TRS jako struktura jawna musi być „konstruktywna”, a zatem musi poprzeć decyzje władz zmierzające do uzyskania równowagi rynkowej. W przeciwnym razie nie ma szansy  na odegranie istotnej roli w życiu społecznym i z czasem umrze śmiercią naturalną. Dwa miesiące później (20.12.1986 r.) Kuroń sugeruje, że jego artykuły są wygodne dla władzy, gdyż popiera w nich ruch na rzecz reformy i wyprowadzenia gospodarki z kryzysu. Twierdzi, że zamierzał co prawda poprzeć brygadowy system pracy, ale nie mógł tego uczynić ze względu na nieprzychylny stosunek środowiska. Podczas rozmowy