LEWICA NA ROZSTAJNYCH DROGACH

Narodziny lewicy Odpowiedź nie jest ani łatwa, ani prosta, tak jak niełatwa jest droga lewicy europejskiej do sukcesu i do akceptacji przez obywateli. Skończyły się czasy dyktatury proletariatu, która uosabiała ideologię komunistyczną i realnego socjalizmu. Prawdę mówiąc, określenie lewica narodziło się we Francji w 1789 r., kiedy to w Stanach Generalnych przedstawiciele mieszczaństwa, czyli stanu trzeciego (domagający się zmian społeczno-politycznych) zasiedli po lewej stronie króla, a duchowieństwa, arystokracji i szlachty po prawej. Zatem zostali ochrzczeni lewicą. Ale dopiero w XIX w. słowo lewica rozpowszechniło się w Europie jako symbol orientacji ideologicznej i ugrupowań żądających zmian społecznych, gospodarczych, politycznych oraz ustrojowych. I tak się zaczęło. Lewica, a następnie partie lewicowe domagały się stosowania zasady równości i sprawiedliwości społecznej oraz - co z dramatycznymi skutkami zostało wcielone w życie w Związku Sowieckim - aktywnej roli państwa w kształtowaniu procesów gospodarczych i społecznych. Pół Europy stało się obiektem słusznej polityki partii i rządów, druga połowa uległa czarowi leninowsko-stalinowskiej legendy o równości i sprawiedliwości społecznej, która przyniosła szczęście i radość obywatelom wschodniej Europy. Francuzi na przykład pozostają nadal pod jej wpływem, choć z pewnością nie zamieniliby swego ustroju na ustrój największego kraju świata, którego nie znają, ale w który wciąż wierzą. Narodziny