Obrona Domu Katolickiego

Takim obiektem był też Dom Katolicki w Zielonej Górze, przekazany parafii pw. św. Jadwigi w grudniu 1945 r. na podstawie decyzji Tymczasowego Zarządu Państwowego nadzorującego mienie opuszczone i porzucone, w tym mienie poniemieckie. W dokumencie przekazania było jednak zastrzeżenie, iż „decyzja niniejsza jest tymczasowa”. Dom, który służył parafii do działalności duszpasterskiej i katechetycznej, nawet w okresie gdy usunięto z Zielonej Góry proboszcza parafii ks. Kazimierza Michalskiego, cały czas był w użytkowaniu parafii. Ksiądz Michalski wrócił do parafii przed Bożym Narodzeniem w 1956 r. Rozpoczął wówczas, korzystając z możliwości, jakie dawał Dom Katolicki, aktywną działalność kulturalną, udostępniał sale dla religijnych przedstawień teatralnych, nie zawsze zgłaszanych do akceptacji w Wojewódzkim Urzędzie Kontroli Prasy, Widowisk i Publikacji. Takimi głośnymi przedstawieniami, powodującymi wystąpienie władz wojewódzkich do Kurii Biskupiej w Gorzowie Wielkopolskim, były „Męka Pańska”, wystawiana na początku czerwca 1958 r. przez amatorską grupę aktorów przy zgromadzeniu zakonnym Towarzystwa Chrystusowego, oraz „Rozdroże Miłości” Jerzego Zawiejskiego, wystawione przez Amatorski Zespół przy Towarzystwie Naukowym KUL z Gorzowa Wielkopolskiego pod koniec czerwca 1958 r. Spowodowało to przesłanie do Kurii Biskupiej pisma z Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej z Zielonej Góry, wzywające władze kościelne do powstrzymania ks. Michalskiego od takich działań lub usunięcia go ze