Żniwo zdrady

Aresztowania Ujęcie przywódcy NOB było pierwszym w wielkiej fali aresztowań w tej organizacji, trwającej do jesieni 1941 r. i zakończonej niemal zupełnym rozbiciem jej kierowniczych struktur. Jeszcze w grudniu 1940 r. w rękach gestapo znaleźli się członkowie kierowniczych struktur NOB: Józefat Sikorski, Józef Przybyła, Jerzy Kurpisz, komendant miasta Poznania Stefan Chojnacki, bracia Mścisław i Marian Frankowscy. Ten ostatni kierował Wydziałem Propagandy, który szczególnie ucierpiał podczas grudniowych aresztowań. W styczniu ujęty został dr Stefan Piotrowski, a w następnym miesiącu Władysław Grządzielski. Ta pierwsza faza aresztowań pochłonęła, według raportu gestapo, ponad 300 „funkcjonariuszy kierowniczych organizacji”. W rękach gestapo znalazła się część archiwum, książki kasowe, powielarnie głównego organu prasowego NOB – „Polski Narodowej”, skład broni. Następne fazy aresztowań doprowadziły do rozbicia odbudowywanych z wielkim wysiłkiem kolejnych struktur sztabowych oraz zespołów wydających „Polskę Narodową”. W aresztach gestapo znaleźli się m.in.: Albin Smolanowicz, mec. Hieronim Szybowicz, o. Julian Mirochna, dr Klemens Gorzyński, Henryk Peterman. Do końca 1941 r. ujętych zostało 868 osób. 26 z nich zostało zakatowanych podczas bestialskiego śledztwa. Pozostali stanęli przed sądami niemieckimi. Wielu z nich otrzymało wyroki śmierci. Spośród tych, którzy skazani zostali na osadzenie w obozach karnych (koncentracyjnych), tylko niewielka część przeżyła