Skąd się wziął Strach

Rekapitulując: w czasie drugiej wojny światowej Polska przeszła przez Apokalipsę; straciła około 6 milionów obywateli, w tym do 3 milionów to chrześcijanie. Po wojnie miała miejsce „mała” Apokalipsa. Właściwie dla chrześcijan była to kontynuacja masowych rzezi, deportacji, tortur i innych prześladowań, których doświadczali z rąk Hitlera i Stalina od września 1939 r. Tak było do 1956 r. Natomiast ludność żydowska Polski została prawie zupełnie eksterminowana przez niemieckich narodowych socjalistów. Zginęło około od 2,8 do 3 milionów polskich Żydów (w tym szacunkowo od 20 000 do 50 000 z rąk Sowietów). Ocalało około 300 000 osób, głównie uciekinierów bądź deportowanych do Gułagu. W tym od 50 000 do 100 000 uratowało się w Polsce – przede wszystkim przechowanych przez chrześcijan, ale również ukrywających się na własną rękę, oraz – pozornie paradoksalnie – w nazistowskich obozach koncentracyjnych i pracy przymusowej. Stratami żydowskimi po opanowaniu Polski przez komunistów zajmował się amerykański badacz David Engel – profesor Studiów nad Zagładą w New York University. Wedle jego wyliczeń, między wrześniem 1944 r. a wrześniem 1946 r. w Polsce poniosło śmierć 327 Żydów. Moje badania statystyczne wskazują, że żydowskich ofiar było więcej – od 400 do 700 osób zginęło między lipcem 1944 r. a styczniem 1947 r. Opublikowałem te statystyki w swojej pracy After The Holocaust: Jewish-Polish Conflict in the Wake of World War II (New York and Boulder, CO: Columbia University Press and