Środowisko pisma „Głos”

Środowisko „Głosu” współtworzyło NSZZ „Solidarność” i jej program niepodległościowy w przeciwieństwie do samorządowej utopii środowisk lewicy laickiej. Wydawaliśmy pierwszy niecenzurowany dziennik „Wiadomości Dnia”, zorganizowaliśmy Ośrodek Badań Społecznych regionu „Mazowsze”, uczestniczyliśmy w pracach centralnych ciał doradczych i eksperckich Związku. Działalność tę kontynuowaliśmy w stanie wojennym. Byliśmy zwolennikami ewolucji, ale przeciwnikami umów Okrągłego Stołu, w których widzieliśmy, przede wszystkim, porozumienie elit lewicowych z aparatem komunistycznym, którego celem było uniknięcie rzeczywistych przemian niepodległościowych. W 1989 r. współtworzyliśmy Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe. Program „Głosu” W programie „Głosu” od początku dominowało przekonanie o rozstrzygającym znaczeniu przemian wewnętrznych w Polsce. Zakładaliśmy więc, że jest możliwa odbudowa niepodległego państwa polskiego poprzez organizowanie – niezależnych od komunistycznych władz – instytucji społecznych, gazet, szkół, związków zawodowych, a w końcu – partii politycznych i Sejmu reprezentującego wolę narodu. Uważaliśmy bowiem, iż mimo że komunistyczna okupacja fizycznie zniszczyła polską elitę, to nie rozbiła narodu integrowanego głównie przez Kościół katolicki i tradycję patriotyczną. W wymiarze międzynarodowym wiązaliśmy nadzieje z nieuniknioną degradacją gospodarczo-polityczną ZSRS oraz presją USA, które, jak sądziliśmy, będą zmuszone – wobec coraz wyraźniejszego