15 lat po Maastricht

Zanim powstała Unia Przypomnijmy, że rok później z inicjatywy byłego francuskiego premiera Roberta Schumana powstała tzw. Europejska Wspólnota Węgla i Stali. Stanowiła ona zalążek obecnej Unii Europejskiej, a zarazem pierwszy etap integracji gospodarczej na naszym kontynencie. Co zrozumiałe, w sytuacji istnienia żelaznej kurtyny nowa organizacja mogła wówczas grupować jedynie demokratyczne kraje zachodnioeuropejskie. Dopiero po kolejnych sześciu latach, w 1957 r., na mocy Traktatu Rzymskiego, powstała Europejska Wspólnota Gospodarcza (EWG), którą można uznać za właściwego protoplastę obecnej UE. W chwili założenia liczyła sześciu członków (Niemcy zachodnie, Francja, Włochy i Benelux – Belgia, Holandia, Luksemburg). Na mocy Traktatu z Maastricht z 1992 r. EWG została przekształcona we Wspólnotę Europejską, która razem z Europejską Wspólnotą Węgla i Stali oraz Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, zwaną Euratomem, tworzy łącznie Unię Europejską (UE). Realne kształty euro Jednocześnie w Maastricht zadecydowano, że od stycznia 1999 r. zacznie funkcjonować unia walutowa, tzn. że wchodzące w jej skład kraje będą posługiwać się jedną wspólną walutą, którą, po licznych sporach, nazwano euro. Początkowo używano jej w 11 krajach: Austrii, Belgii, Finlandii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Luksemburgu, Niemczech, Portugalii oraz Włoszech – w formie wzajemnych rozliczeń bezgotówkowych. Po kolejnych trzech latach, od początku 2002 r.,