Generacja Czarnobyla

Dwadzieścia lat to zdecydowanie najlepszy moment na podsumowania, głównie ze względu na dobrą historyczną markę dwudziestolecia międzywojennego. I trzeba przyznać, że w porównaniu z naszymi przodkami wypadamy dużo lepiej. Z najbardziej okazałych sukcesów – w roku ubiegłym w Polsce mieliśmy 550 kilometrów autostrad, a wciąż budowane są kolejne. Dla porównania w roku 1938 autostrad było zero kilometrów. Zmodernizowaliśmy również koleje, skomputeryzowaliśmy urzędy, a w ciągu ostatnich dwudziestu lat nie przydarzył się nam ani jeden zamach stanu. Również w dziedzinie kultury zostawiamy ludzi tamtego czasu daleko w tyle. Niezastąpieni od pięćdziesięciu lat naukowcy, literaci i filmowcy już od pół wieku święcą niekończące się sukcesy i wciąż są w stanie grać pierwsze skrzypce w mediach. Wszystkie te osiągnięcia bledną jednak w zestawieniu z największym narodowym skarbem nowoczesnej Polski: młodzieżą. Głową w fasadę To właśnie młodzieży urodzonej około roku 1989 poświęciła niedawno kilka numerów pewna ogólnopolska gazeta codzienna. Autorzy opracowania przedstawili wizję młodości wyzwolonej obyczajowo, wyzbytej przesądów i balastów, pewnej siebie i doskonale odnajdującej się w obecnych czasach. Ludzie z „Pokolenia 89” mieliby patrzeć w przyszłość z optymizmem, uważać się za panów swojego losu, którym niestraszne jest wzięcie odpowiedzialności za swoje czyny. Mieliby kierować się w życiu wartościami: cenić rodzinę, przyjaźń, zasady moralne. Studiować przyszłościowe