UNIA EUROPEJSKA jako utopia i jej kres

Poza tym, obecny kryzys Unii Europejskiej świadczy o tym, że utopia jako narzędzie projektowania świata politycznego jest zadaniem może i intelektualnie zajmującym, ale praktycznie bezwartościowym. Utopia, w znaczeniu politycznym, to brak potrzeby uwzględniania rzeczywistości w planowaniu i egzekwowaniu działań politycznych. Świat realny, dla utopistów, nie jest „czynnikiem interweniującym” w ich projektach politycznych. Niekiedy po prostu jest on ignorowany – wtedy mamy do czynienia z utopią o charakterze baśniowym (wizja innego świata o cechach pożądanych, idealnych: piękny kraj, w którym wszyscy są zdrowi i bogaci), a niekiedy świat ten jest wykluczany jako przeszkoda w tworzeniu utopijnej przyszłości – wówczas tworzy się utopię rewolucyjną (na razie jest jeszcze wiele przeszkód, ale nadejdzie dzień…). Źródła politycznych utopii Utopie rodzić się mogą z różnych przesłanek. Najbardziej klasycznym źródłem utopii jest idealizm, w stadium ekstremalnym zbliżający się do obłędu pseudomesjańskiego. Nakazuje on „odkrywcy zasady świata” tworzyć modele utopijnego państwa czy społeczeństwa, w którym uznane przez niego idee byłyby w pełni realizowane, a tym samym prowadziłyby ludzkość do szczęśliwości. Część utopistów idealistów pozostawała na etapie tworzenia wizji jako takiej – pisali o niej książki i snuli opowieści. Niekiedy jednak – jak wiemy z historii – utopiści dostawali do ręki narzędzie w postaci władzy (zwykle zdobytej rewolucyjnie) i zaczynali wcielać w