Demony nie śpią

Dzisiejsze wyobrażenia o opętaniach i egzorcyzmach ukształtowane zostały przez popkulturę, szczególnie przez kino. Lewitacje, głowy obracające się o 360 stopni, demoniczne odgłosy – znamy to dobrze choćby z serii filmów „Egzorcysta”. Z rzeczywistością ma to niewiele wspólnego, choć czasami w trakcie egzorcyzmów dzieją się rzeczy w zwykłym świecie niewytłumaczalne. Czym jest opętanie? Nadzwyczajne działanie złego ducha – bo ze zwyczajnym każdy z nas ma do czynienia codziennie, choćby z pokusami – obejmuje dwie podstawowe kategorie.  Opętanie i zdemonizowanie. Są one działaniami nadzwyczajnymi w tym sensie, że przed pokusami osoba pozostająca w komunii z Bogiem zawsze może się obronić, gdyż są to działania przychodzące z zewnątrz duszy, natomiast przed przejawami opętania i zdemonizowania człowiek nie jest zdolny się samodzielnie skutecznie bronić, gdyż przychodzą one od wewnątrz jego osobowości – są bowiem skutkiem otwarcia się na złego ducha. Opętanie jest efektem świadomej inicjacji: człowiek zwraca się ku szatanowi, zawierając z nim pakt; zdemonizowanie jest konsekwencją nieświadomego uczestniczenia w różnych formach duchowości, takich jak wróżbiarstwo, bioenergoterapia, numerologia, praktyki transowe itp. Te dwie formy nadzwyczajnego oddziaływania szatana nie występują równie często. Egzorcyści mówią, że osoby opętane to 2–3 proc. ich penitentów, reszta to osoby doświadczające dręczeń na skutek nieświadomego otwarcia się na świat demoniczny.