NSZZ „Solidarność” w Polsce południowo-wschodniej 1980-1981

Akcje strajkowe Tę sytuację miały zmienić strajki lipcowo-sierpniowe 1980 r. Podobnie jak w wielu innych regionach Polski, także tu wybuchły strajki po wprowadzeniu podwyżki cen niektórych artykułów mięsnych 1 lipca 1980 r. Strajkowali wówczas pracownicy WSK w Mielcu i SFA „Autosan” w Sanoku. W następnych dniach do strajków o podłożu ekonomicznym i socjalnym dochodziło w różnych zakładach, głównie w woj. rzeszowskim i tarnobrzeskim. Po rozpoczęciu strajków stoczniowców na Wybrzeżu doszło w Polsce południowo-wschodniej do dalszego wzrostu napięcia. W połowie sierpnia ponownie zastrajkował „Autosan” oraz WSK w Rzeszowie. Zaczęły się pojawiać postulaty utworzenia niezależnych związków zawodowych. Po 20 sierpnia w woj. krośnieńskim i rzeszowskim niezadowolenie społeczne zaczęło sięgać zenitu, a jedną z jego przyczyn był brak rzetelnej informacji o przebiegu strajków w innych regionach kraju. Działacze opozycji z kręgu KSS „KOR” i KPN w woj. przemyskim podjęli nieudane próby wywołania strajków. Doszło tam jedynie do kilkudziesięciu krótkich przerw w pracy, podobnie jak w woj. tarnobrzeskim. Natomiast w woj. rzeszowskim i krośnieńskim strajki w dniach 25-29 sierpnia niemal sparaliżowały życie gospodarcze. Najbardziej konkretny przebieg miała akcja strajkowa w Krośnie, gdzie przebywał emisariusz komitetu strajkowego ze Stoczni im. Lenina w Gdańsku Brunon Mańko. Tam 29 sierpnia doszło do powstania Zespołu Organizacyjnego Niezależnych i Samorządnych Związków