TO, CO OSOBISTE, JEST POLITYCZNE

W 1926 r. włoski komunista Antonio Gramsci został po powrocie z Rosji uwięziony przez Mussoliniego. Podczas pobytu w więzieniu napisał swoje „Listy z więzienia”, w których wyłożył plan zniszczenia wiary i kultury Zachodu. Zawarł w nim m.in. pomysł na osłabienie i zniechęcenie ludzi Zachodu poprzez doprowadzenie do wewnętrznego rozkładu istniejącej struktury społecznej. Gramsci opowiedział się nie tylko za marksistowską walką klas, prowadzoną na gruncie ekonomii, lecz także za walką społeczną i kulturową. Na jego poglądach, np. zakładającej zniszczenie Zachodu teorii „długiego marszu przez kulturę” (lub instytucje), zbudowana jest obecna polityka społeczna USA. Niszczenie fundamentów cywilizowanego społeczeństwa Zburzyć zachodnią strukturę społeczną i zniszczyć Zachód od środka miały również teorie Gramsciego dotyczące „hegemonii” i „kontrhegemonii”. Hegemonia w jego rozumieniu to powszechnie akceptowany system wartości i zasad moralno-etycznych oraz struktura społeczna, która integruje i jednoczy ludzi. Owe struktury integrujące zachodnie społeczeństwa (czyli „hegemonia”) to autorytet, moralność, powściągliwość seksualna, małżeństwo monogamiczne, odpowiedzialność osobista, patriotyzm, wspólnota narodowa, więzi społeczne, tradycja, dziedziczenie, edukacja, konserwatyzm, język, chrześcijaństwo, prawo i prawda. Teoria Gramsciego była wezwaniem do mediów, by te – posługując się propagandowym przekazem „kontrhegemonii” – sukcesywnie odrywały