Prasa NSZ wobec Żydów

Narodowe Siły Zbrojne powstały we wrześniu 1942 r. z połączenia się części Stronnictwa Narodowego i Obozu Narodowo-Radykalnego, politycznego zaplecza nowej organizacji wojskowej. Przedwojenna działalność SN i ONR, a w szczególności popieranie bojkotu ekonomicznego żydowskich sklepów, były pretekstem dla niektórych historyków do ekstrapolacji i teorii o antysemickiej ideologii NSZ. W rzeczywistości po wybuchu wojny można dostrzec zmianę w nastawieniu narodowców wobec Żydów, a przede wszystkim znaczne ograniczenie tego rodzaju publikacji propagandowych. Jedną z przyczyn tego przełomu były prześladowania ludności żydowskiej i niemal całkowitej jej eksterminacji. Wiadomości o zagładzie Podstawą oskarżeń NSZ o antysemityzm są selektywnie dobrane archiwalne materiały prasowe. Nadużyciem jest twierdzenie, jakoby publikacje podziemia narodowego reprezentowały postawę antysemicką. Prasa ta potępiała niemieckie ludobójstwo i dystansowała się od rasistowskiej propagandy okupanta. Narodowcy odcięli się od jakiejkolwiek współpracy z okupantem w jego antysemickiej polityce, a pomysły tego typu odrzucono jeszcze zanim okazało się, że celem Niemców jest fizyczna eksterminacja ludności żydowskiej. Już w marcu 1941 r. podziemny „Szaniec” oświadczał, że wszelka pomoc udzielana okupantowi w tworzeniu służby wartowniczej do pilnowania obozów dla Żydów będzie uważana za zdradę narodową. Najwięcej informacji o tragicznym losie ludności żydowskiej znaleźć można w prasie