Żołnierz służby miłosierdzia

Z ojca Belga i matki Polki Ludwik Christians urodził się 5 marca 1902 r. w Janpolu Podolskim. Był synem Belga, Karola Augusta, administratora majątków ziemskich, i Aleksandry z d. Gutowskiej. Gimnazjum rosyjskie ukończył w rodzinnej miejscowości, a maturę w 1921 r. zdał w Lublinie, z którym związał się na blisko ćwierć wieku. W latach 1923–1927 studiował prawo na Uniwersytecie Lubelskim. W okresie studiów rozpoczął działalność w ruchu narodowym, stając się szybko jednym z liderów młodego pokolenia narodowców. Między grudniem 1925 r. a październikiem 1927 r. pełnił funkcję prezesa lubelskiego koła Młodzieży Wszechpolskiej, należał do endeckiej korporacji akademickiej K! „Concordia”, a także działał w samorządzie studenckim, tzw. Bratniej Pomocy i Lubelskim Komitecie Akademickim – ogólnoakademickiej reprezentacji studentów. W 1927 r. został przewodniczącym Dzielnicy Lubelsko-Wołyńskiej Ruchu Młodych Obozu Wielkiej Polski, w latach 1928–1929 wydawał pismo Młodych OWP „Młodzi”. Po delegalizacji przez władze sanacyjne Obozu w marcu 1933 r. Christians wstąpił do Stronnictwa Narodowego, stojąc jednocześnie na czele opozycji do starszej generacji działaczy SN – za co został wyrokiem sądu partyjnego zawieszony na rok w prawach członków. W 1930 r. startował do Sejmu RP jako osoba rekomendowana przez OWP. Po śmierci posła Henryka Sachsa (3 czerwca 1934 r.) uzyskał mandat poselski i został członkiem parlamentarnego Klubu Ruchu Narodowego związanego z prorządowym