Z nocnej szafki

Lepiej udaje się nas postraszyć Davidowi Morellowi (twórcy niezapomnianego Rambo i mniej udanego – moim zdaniem – cyklu o Bractwach). Ostatni sukces wynika stąd, że Infiltratorzy są horrorem raczej realistycznym (no, może wyjąwszy kota na pięciu łapach). Grupy zapaleńców, penetrujących opuszczone budynki w poszukiwaniu sensacji istnieją realnie, a w USA nie brakuje obiektów dla ich działalności, choć raczej bywają to stare magazyny czy koszary niż luksusowy hotel w kształcie meksykańskiej piramidy. Wyprawa, od początku emocjonująca (czytelnik wie, że żywcem wyjdzie z niej jedna, góra dwie osoby), stanowi przykład dobrze eskalowanego napięcia. Jeden z członków wyprawy okazuje się nie tym, za kogo się podawał, cele innych odbiegają od zadeklarowanych na wstępie, do budynku (do którego teoretycznie się sposób wejść, a tym bardziej wyjść) przedostają się konkurenci o morderczych inklinacjach, kolejne pokoje ujawniają ponure dramaty sprzed lat, a sam hotel, choć w każdej chwili grozi zawaleniem, ma straszliwego mieszkańca... (6 pkt) Wbrew krytykom-antyfeministom, kobiety dość dobrze radzą sobie z horrorem i kryminałami, że wspomnę Patrycję Highsmith, Daphne de Maurier czy ciągle czytaną Agate Christie. Lisa Jackson, ma niezłe pióro i jeszcze lepszy marketing, jednak Płomień zemsty do arcydzieł nie należy. Ciekawa historia rodziny strażaków piromanów, skądinąd w założeniu prawdopodobna (i nad Wisłą działali podpalacze, pragnący zasłużyć się w gaszeniu pożarów) ma wiele płycizn –