Człowiek z układu

W sprawach kluczowych dla układu rządzącego dziś Polską Korwin-Mikke ma zbieżne z nim poglądy. Na temat katastrofy smoleńskiej i niezależnego śledztwa mówi Anodiną i Tuskiem. Gdy wypowiada się na temat komunistycznych zbrodniarzy, to na centymetr nie wychyla się od kursu ustalonego przy Okrągłym Stole. Sprawujące dziś władzę w naszym kraju elity mogą dostrzegać jeszcze jeden jego atut – prorosyjskość. Ten numer naszego miesięcznika oddajemy do druku tuż przed wyborami do europarlamentu. Dokładnie wtedy, gdy w prorządowych mediach trwa festiwal Janusza Korwina-Mikke. Dlaczego egzystujący latami na marginesie polskiej sceny politycznej jegomość nagle stał się najbardziej rozchwytywaną osobowością kampanii? Czy za sprawą wróżących przekroczenie pięcioprocentowego progu wyborczego sondaży, czy też  odwrotnie – sondaże są konsekwencją festiwalu? Korwin-Mikke jest wyjątkowo na rękę środowisku Platformy i wspierających ją mediów. Można powiedzieć nawet, iż odpowiada na wszystkie jego potrzeby, a pod koniec kampanii stał się niemal głównym elementem przedwyborczej strategii PO. Ale po kolei. Po pierwsze, lider Konfederacji Nowej Prawicy pozwala skanalizować część buntu społecznego wobec sytuacji w Polsce. Wchodzi w buty Palikota z ostatniej kampanii parlamentarnej. Ma walor świeżości i jest wiarygodny dla takich wyborców, którzy dość mizernie orientują się w polityce, ale na własnej skórze doświadczyli ułomności państwa stworzonego przez Donalda Tuska. Część z