Czym jest... błogosławieństwo

Czytajcie Błogosławieństwa, to wam dobrze zrobi!” – mówił papież Franciszek podczas spotkania z młodzieżą świata w Rio de Janeiro, zachęcając młodych ludzi do tego, by zgłębiali ewangeliczne błogosławieństwa. Mottem przyświecającym tegorocznym, XXXI Światowym Dniom Młodzieży, które odbywać się będą w Polsce, jest piąte z ośmiu błogosławieństw wypowiedzianych przez Jezusa w Kazaniu na Górze: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5,7). W poprzednich latach hasłami Dni Młodzieży, odbywających się na poziomie Kościołów lokalnych, były dwa inne błogosławieństwa: „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie” (Mt 5,3, w 2014 roku) i „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5,8, w roku 2015). Użyte w Ewangelii św. Mateusza słowo „makarioi” może nieco dziwić, ideę błogosławienia w Nowym Testamencie wyraża bowiem grupa słów pochodząca od rdzenia „eulog-”, tak więc „błogosławieni” po grecku brzmiałoby wszak raczej „eulogetoi”. Czasownik „eu-logeo” oznacza „pięknie przemawiać” i „dobrze o kimś mówić”, i z tych znaczeń wypływają dalsze: „chwalić, sławić, wielbić, uczcić”. Podobnie łacińskie „bene-dicere” oznacza „mówić o kimś dobrze, chwalić, dziękować, życzyć dobra, pozdrawiać, przyzywać łaskawości człowieka i Boga”. Tymi terminami oddawano hebrajskie słowa z rdzeniem „brk”, służące do określenia wszystkich form błogosławieństwa. W Starym Testamencie pojęcie błogosławieństwa należy do