Powaga

Chyba jedną z najbardziej charakterystycznych cech naszych czasów jest utrata powagi. Prawdopodobnie bezpowrotna. Relatywizacja wszystkiego polega na tym, że ludziom coraz trudniej odróżniać rzeczy wielkie od małych, ważne od nieważnych, mądre od głupich. Kiedyś na przykład w polityce z łatwością można było rozróżniać sprawy dużej i małej wagi. Dziś supernewsem dnia staje się ślub drugorzędnej postaci rodziny królewskiej. Polityk, chcąc zaistnieć, musi bawić się w showmana. Jakiś czas temu satyrycy i trefnisie obśmiewali politykę, dziś biorą się za nią na poważnie. To, co u nas zapoczątkowała parlamentarna efemeryda – Polska Partia Przyjaciół Piwa – staje się zjawiskiem w świecie coraz częstszym, stąd popularność w kilkunastu (a może nawet kilkudziesięciu) krajach rozmaitych Partii Piratów czy niebywały awans Ruchu Pięciu Gwiazd, założonego przez włoskiego komika, który ma objąć współrząd nad Włochami. Oczywiście obok niepoważnych partii rośnie liczba kompletnie niepoważnych polityków. Ongiś mogła się znaleźć w towarzystwie czarna owca – tyle że ktoś taki w momencie zdemaskowania mógł: albo popełnić samobójstwo, albo pójść do więzienia, albo wybrać emigrację. Dziś ferajna będzie bronić go do upadłego, przekonując świat, że „nic się nie stało”. Okazuje się jednak, że absurd nie ma granic. Oto grupa niepoważnych polityków zamierza na naszych oczach stworzyć kompletnie niepoważną partię, w dodatku z wiarą, że Polacy wybiorą ich do europarlamentu. Fantastyczna