Z X Pawilonu do jurty jakuckiej. O losach Wacława Sieroszewskiego

Wacław Sieroszewski to niewątpliwie jedna z najbardziej interesujących, choć zapomnianych dziś indywidualności przełomu XIX i XX wieku. Ten aktywny działacz niepodległościowy, więzień X Pawilonu, zesłaniec syberyjski, legionista to zarazem powieściopisarz, autor nowel, pamiętnikarz, podróżnik, badacz kultur azjatyckich. Żywiołowa natura i wiecznie niezaspokojona ciekawość świata sprawiły, że skazany na wieczne osiedlenie we wschodniej Syberii przeistoczył się w etnografa, z pasją zgłębiającego życie i obyczajowość tamtejszych ludów, którym poświęcił obszerną monografię „Dwanaście lat w kraju Jakutów”. Przymusowy pobyt w najodleglejszych i najzimniejszych zakątkach świata, z dala od cywilizacji, nauczył Sieroszewskiego mierzyć się z przeciwnościami losu, a nawet uczynił pisarzem, który wiele tematów swych wciągających książek osnuł wokół problemów zesłańczego życia i walki o byt w krainie wiecznych śniegów. W jego imponującym dorobku twórczym, zebranym w 25 tomach, znajdziemy między innymi powieści: „Na kresach lasów”, „Ucieczkę”, „Zamorskiego diabła”, „Beniowskiego”, „Ocean”, „Miłość samuraja”, trylogię „Ku wolności”, nowele ze zbiorów: „W matni”, „Powieści chińskie”, „Brzask”, „Latorośle”, „Z fali na falę”, opowiadania „Risztau”, „Być albo nie być”, „Tułacze”, reportaże z wyprawy do Chin, Japonii i Korei, z podróży do Ameryki i Anglii, szkic o Józefowie Piłsudskim, a do tego mnóstwo relacji wspomnieniowych, esejów, trawestacji znanych motywów baśniowych,