Ze skrajności w skrajność

Jak zareagować, kiedy wujek Heiner w dyskusji o neonazistach atakujących ośrodki dla uchodźców, nagle zadaje pytanie o przyczyny bezkarności nie mniej agresywnych lewicowych bojówek? Jak to jak? Należy wujka upomnieć, że temat nie dotyczy lewicy, tylko prawicy, więc niech nie relatywizuje i nie odwraca kota ogonem. A jak Udo, nieznośny kolega z pracy, zaczyna się uskarżać na politykę imigracyjną państwa i w imieniu narodu niemieckiego żąda uszczelnienia granic? Trzeba kolegę poprosić, by wpierw zdefiniował pojęcie narodu. W końcu kto dał mu prawo do formułowania tak rasistowskich tez w imieniu ogółu.  Te i inne rady mają wesprzeć niemieckie społeczeństwo w walce z uprzedzeniami, rasizmem, ksenofobią i szowinizmem, zwolennikami AfD, islamofobami, genderofobami etc. Pomysłodawcą wirtualnego poradnika komunikacji nazwanego „Radykalna uprzejmość” jest grupa młodych aktywistów skupiona wokół inicjatywy „Kleiner Fünf”. Dzieło bazowe, służące im za źródło wiedzy o pożądanych reakcjach w kontaktach z „prawicowymi populistami”, to z kolei książeczka Anny Otte, zatytułowana „Skąd bierze się nienawiść”. Dla porządku, przedmiotem sprawy jest mowa nienawiści rozumiana jako kwestionowanie prawd lewicowej wiary. Agresją werbalną jest już samo wyrażenie wątpliwości co do kierunku polityki imigracyjnej państwa niemieckiego, jest nią również podważenie ideologii gender, a nawet wypowiedź matki samotnie wychowującej dzieci, która żali się, że nie jest w stanie utrzymać na