Polacy na krańcach świata. Część III Odkrywcy tajemnic Czarnego Lądu

Tajemnicza i niezgłębiona Afryka od wieków przyciągała białego człowieka swym pierwotnym pięknem, kusiła egzotyką i fascynowała odmiennością kulturową plemion murzyńskich i ludów arabskich. I choć pierwsze wyprawy Polaków na Czarny Kontynent miały miejsce już w wieku XV i XVI z racji działalności na tych terenach rycerzy zakonu maltańskiego i peregrynacji setek pielgrzymów przez Dolny Egipt do Ziemi Świętej, to jednak szczególne zainteresowanie Afryką przyniósł dopiero wiek XIX, a potem czasy międzywojennych odkryć naukowych i ekspedycji badawczych z udziałem Polaków. W rejony Afryki chętnie zapuszczali się Józef Czekalski, Jerzy Loth, Bronisław Malinowski i Kazimierz Michałowski. O tym, jaki był ten kontynent przed wybuchem II wojny światowej, przekonać się mogli w szczególności polscy podróżnicy i odkrywcy jej tajemnic – Kazimierz Prószyński, Jerzy Giżycki, Bogdan Richter i Konstanty Narkiewicz-Jodko, którzy swymi wrażeniami dzielili się z naszymi rodakami w licznych reportażach, szkicach i listach, jak również w książkach podróżniczych, pozwalających zanurzyć się w egzotykę opisywanego świata. Niewolnicze wybrzeże „Krew zakrzepła na czerwonych skałach, które bronią Afryki przed oceanem. Za skalnym łańcuchem ciągnie się wielka skalista sawanna, po której maszerują szeregi ludzi skutych łańcuchami. Ze spalonego stepu wieje smutek, strach człowieka, którego wyobrażenia pracują nad jednym zagadnieniem: jak ujść przed wrogiem? Porąbane