Czym jest… Wielki Post

Do wszystkiego w życiu się przygotowujemy, tym lepiej i bardziej drobiazgowo, im czekające wydarzenie jest dla nas ważniejsze. W Roku Liturgicznym, który wyznacza rytm życia każdego chrześcijanina, najważniejszym świętem jest Wielkanoc. Z tego też względu winniśmy do niej przygotować się w najbardziej staranny sposób. Czasem tego przygotowania jest właśnie Wielki Post.  Wielki Post rozpoczyna się Środą Popielcową, w której symbolicznie posypujemy naszą głowę popiołem, kończy się zaś po 40 dniach – bez wliczania niedziel, dni pamiątki Zmartwychwstania, podczas których post nie obowiązuje, jest wręcz zakazany, czyli w istocie 46 następujących po sobie dni – liturgią Wielkiego Czwartku, która z kolei rozpoczyna jedno wielkie Święto Paschalne celebrowane w ramach Triduum Paschalnego. Liczba „40” jest tutaj bardzo istotna i symboliczna. 40 dni to okres przygotowywania się na coś ważnego, czas pokuty, postu, modlitwy albo kary – 40 dni choćby trwał potop, 40 dni i 40 nocy Mojżesz przebywał na Synaju, przez 40 lat Izrael błąkał się po pustyni po wyjściu z Egiptu, 40 dni i nocy Eliasz wędrował na górę Horeb, przede wszystkim jednak 40 dni Chrystus pościł na pustyni przed rozpoczęciem głoszenia Ewangelii, będąc tam kuszony przez diabła. Geneza Wielkiego Postu sięga II wieku, kiedy dla lepszego przygotowania do przeżycia Świąt Paschalnych dodano dwa dni postu przed tym świętem. W III wieku poszczono już cały tydzień. Na Soborze nicejskim postanowiono, że czas pokutny