Czym jest… Pascha

Pascha, słowo używane często w liturgii, bywa rozmaicie interpretowane, co związane jest z trudnościami translacyjnymi i etymologicznymi hebrajskiego słowa „Pesach”, które tłumaczymy właśnie jako „Pascha”. Ze względu na czasownik „pasach”, od którego pochodzi rzeczownik „Pesach”, można słowo to tłumaczyć jako „ocalenie wskutek szybkiego przejścia, przeskoczenia (ominięcia)”. Na taką interpretację kładzie nacisk tradycja żydowska, pojmując „Pesach” jako „przejście”, prawdopodobnie w sensie „ominięcia”. Z analizy tekstów, w których rzeczownik ten występuje, wynika też, że słowo to ma również inne znaczenie – terminem „Pesach” określa się obrzęd ofiarny, uregulowany przepisami, podczas którego spożywano zabitego baranka, przy czym główną treścią tego słowa jest sam baranek, zabity i spożyty. W najtrafniejszy zaś – dla chrześcijan – sposób sens terminu „Pascha” wyraził św. Paweł w 1. Liście do Koryntian: „Jako nasza Pascha ofiarowany został Chrystus” (1 Kor. 5,7). „Pascha” przypomina nam zatem, po pierwsze, historyczne, ryzykowne „przejście” ludu żydowskiego pod wodzą Mojżesza, od niewoli w Egipcie do wolności Narodu wybranego przez Boga, przejście najpierw anioła zagłady w Egipcie, potem Izraelitów przez Morze Czerwone. Po drugie oznacza ofiarę – baranka zabitego przez Żydów przed Wyjściem i zabijanego potem co roku na wieczystą pamiątkę tego „przejścia”. Określa również, po trzecie, samego Jezusa, Mesjasza, prawdziwego Baranka, którego ofiara uwolniła