Czym jest… polityka jako troska o dobro

Termin „polityka” wywodzi się bezpośrednio z języka greckiego, gdzie „ta polityka” określa wszystkie sprawy związane z państwem i społeczeństwem, z „polis” (gr. „państwo-miasto”). W starożytności myśl etyczna i myśl polityczna były bardzo mocno ze sobą związane. Uważano wtedy, że szczęście obywateli jest tym, ze względu na co ludzie łączą się we wspólnoty państwowe: ludzie łączą się po to, by szczęście osiągnąć. Najdobitniej wyraził to Arystoteles w swej „Polityce”: państwo jest „zespołem ludzi na pewnym miejscu dla zabezpieczenia się przed wzajemnymi krzywdami i dla ułatwienia wymiany towarów”, przede wszystkim jednak „wspólnotą szczęśliwego życia, obejmującą rodziny i rody, dla celów doskonałego i samowystarczalnego bytowania”. W tej najważniejszej dla człowieka wspólnocie, by rządzona była rozumnie, winny rządzić prawa. Ci zaś, którzy polityką zajmują się z racji powierzonej im władzy, winni być kwintesencją – człowieka i człowieczeństwa. Arystoteles uważał, że „fronesis”, cnota myślenia praktycznego, trojakiego jest rodzaju, bo obejmuje sobą trzy obszary ludzkiego działania: jeśli odnosi się do pojedynczego człowieka, nazywana jest rozsądkiem; jeśli kieruje się ku zbiorowości, którą tworzą ludzie mieszkający w jednym gospodarstwie – ekonomiką; jeśli zaś działaniem swym obejmuje obszar państwa – nazywana jest właśnie polityką. Cnota ta zdana na różnicę między dobrem a złem, między prawdą a fałszem i – równocześnie – umiejącą odróżnić dobro od zła.