Słowo „troska” w języku polskim oznaczać może „stan psychiczny wywołany jakąś trudną sytuacją lub myśleniem o tym, że może się nam lub komuś stać coś złego” bądź „osobę, sytuację lub rzecz, która jest przyczyną tego stanu” albo „dbanie o coś lub kogoś w taki sposób, że poświęca się temu dużo czasu i uwagi lub otacza opieką”. Może więc mieć charakter przedmiotowy i znaczyć tyle, co „smutek”, „zmartwienie” czy „niepokój”, albo czynnościowy i określać działania mające na celu eliminację trosk w znaczeniu przedmiotowym – obecność czyjejś niedoli, ale też pragnienie zaopiekowania się kimś, kto owej niedoli doświadcza. „Troszczenie się”, czyli troska w wymiarze czynnościowym, staje się wtedy czymś zgoła odmiennym od zamartwiania się.
Zamartwianie się nigdy nie odbywa się w teraźniejszości, ale jest wyobrażeniem przyszłości w oparciu o jakiś fakt z przeszłości lub tylko tego faktu interpretację. Troska jest otwarciem na drugą osobę, zainteresowaniem się nią i skupieniem uwagi na niej. Zamartwiając się (słowo „martwić” jeszcze w XV wieku znaczyło przecież tyle, co być martwym, uśmiercać czy zabijać) oddalamy się, odcinamy od siebie czy drugiego człowieka, w troszczeniu się jest zaś coś żywego, ożywiającego dla nas i dla drugiego. Zamartwianie się karmi się lękiem, a troska – miłością. Troszczyć się prawdziwie może tylko ten, kto kocha.
Pod pojęciem troski rozumiemy emocjonalny stan zainteresowania czymś, co dla człowieka jest ważne, co go
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów www.panstwo.net
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas [email protected]
