Promienny uśmiech Pani Zofii

Stefan Korboński, w dwudziestoleciu międzywojennym związany z PSL, podczas wojny był szefem Kierownictwa Walki Cywilnej i członkiem Komendy Głównej AK, a po porwaniu przez Sowietów w marcu 1945 r. szesnastu przywódców Polskiego Państwa Podziemnego został ostatnim delegatem rządu RP na uchodźstwie. Zofia działała w konspiracji u boku męża od samego początku. Była współ­organizatorką radiostacji „Świt”. Szyfrowała i przekazywała do Londynu najważniejsze wiadomości z okupowanej stolicy i całego kraju. Komunikaty te można było następnie usłyszeć w Polsce przez radio, które nadawało z Anglii. Tą drogą informowano o panujących wśród ludności nastrojach, o dokonanych przez okupanta egzekucjach, o likwidacji warszawskiego getta i rozpoczęciu przez Niemców eksterminacji Żydów, przekazywano także wieści z pola walki podczas Powstania Warszawskiego. Korboński wspominał po latach, że kiedy w lipcu 1942 r. przesłał do Londynu depesze informujące o tym, że na ulicy Stawki do wagonów towarowych ładuje się codziennie po 7000 Żydów i wywozi na wschód, do Majdanka, na pewną śmierć przez zagazowanie, BBC z początku zareagowało na te wiadomości nieznanym z wcześniejszej praktyki milczeniem. Korboński domagał się uporczywie wyjaśnienia tej dziwnej ciszy. Po kilku dniach przyszła lakoniczna odpowiedź: „Nie wszystkie wasze depesze nadają się do publikowania”. Jak się później okazało, BBC nie dawało wiary tym doniesieniom, uznało je za przejaw prowadzonej przez Polaków antyniemieckiej propagandy