Magia w domu zaklęta

Miejsca intymne Na pytanie: „gdzie mieszkasz?” dwulatek odpowiada: „w domu”. Dopiero z wiekiem uświadamia sobie, że ten dom ma adres, że umiejscowiony jest w jakiejś większej przestrzeni. Dom jest dla dziecka zupełnie czymś innym niż dla dorosłego. Dziecięca znajomość świata ma bardziej zmysłowy charakter. Dziecko bada i zapamiętuje otoczenie dotykiem, węchem, smakiem, wszystkimi zmysłami, dla dorosłego najistotniejszy jest wzrok. Widzenie, podobnie jak myślenie, jest wartościujące, osadzające, stwarza dystans. Dane płynące od zmysłów są bezpośrednie i intymne. Tylko dziecko zna chropowatość ścian w mieszkaniu i miękkość dywanu. Zna smak tynku i pamięta zapach świeżo upranej pościeli. Intymne doświadczenia z dzieciństwa tkwią w nas tak głęboko, że często nie jesteśmy ich nawet świadomi, ale to one właśnie są podstawą głębokiego przywiązania do rodzinnych stron. Dźwięki, zapachy, wspólne działania, drobne przyjemności domowe, zbierane przez lata tworzą swojskość – emocjonalną osnowę pojęcia ziemi rodzinnej. Tasadajowie, prymitywne plemię odkryte w puszczy na Filipinach przez etnografów w latach 70., nigdy nie ruszyli się ze swojego lasu. Nie znali słów na określenie morza czy jeziora, chociaż morze i jezioro znajdowały się 40 mil od ich siedziby. „Dlaczego nie opuściliście lasu.” „Lubimy być w naszym lesie. Podoba nam się tutaj. To jest spokojne miejsce do spania, jest ciepło, niegłośno”. Zawsze, niezależnie od kultury i ekonomii, ludzie tworzyli i tworzą