Od prapremiera do redaktora

Rokita polityk Urodzony w 1959 r. Jan Maria Władysław Rokita w młodości był działaczem ruchu „Wolność i Pokój”, NZS oraz NSZZ „Solidarność”. Poseł Sejmu kontraktowego (jeden z najmłodszych) i wszystkich następnych (z wyjątkiem obecnego). Od 1991 r. członek Unii Demokratycznej. W rządzie Hanny Suchockiej sprawował funkcję szefa URM. Z racji szerokich uprawnień i kontaktów nieoficjalnie nazywany: „rzeczywisty premier”. Współautor „Inicjatywy ¾” wymierzonej w prezydencką kandydaturę Aleksandra Kwaśniewskiego. W 1997 r. odszedł z Unii Wolności i związał się z AWS. W Sejmie został przewodniczącym ważnej Komisji Spraw Wewnętrznych i Administracji. Wstąpił do PO w okresie załamania się społecznego poparcia dla AWS. Od czerwca 2003 r. pełnił funkcję przewodniczącego poselskiego klubu PO, został także członkiem zarządu krajowego tej partii. Autor hasła „Nicea albo śmierć”, postulującego twardą linię w negocjacjach z UE. Przed wyborami 2005 r. zwolennik sojuszu z PiS. W tamtym czasie – po zakończeniu pracy w tzw. komisji Rywina – przez wielu typowany na przyszłego premiera. Warto podkreślić, że jeszcze pozostając w UW, Rokita przejawiał pewne prawicowe postawy, skłaniając się ku aksjologii konserwatywnej. Model państwa i społeczeństwa w jego optyce to ekonomiczny liberalizm sprzęgnięty z etycznym tradycjonalizmem. Jednak równie mocno warto podkreślić dwuznaczności w słowach i działaniach tego polityka, który swą powierzchownością oraz inteligencją jako jeden z