Z nocnej szafki

Jean-Christophe Grangé – chyba najlepszy pisarz sensacyjny we Francji (jego sławę utrwaliły filmy „Purpurowe rzeki” i „Imperium Wilków” z Jeanem Reno w roli głównej) – w „Przysiędze otchłani” zajmuje się diabłem. A ściślej mówiąc – satanistami dokonującymi rytualnych mordów. Pożeracz fabuł nie powinien narzekać – akcja pędzi z szybkością rakiety Scud i dociera nawet do tajemniczego (koedukacyjnego!) klasztoru w Polsce, skąd nuncjusz papieski kieruje globalną walką z szatanem. Pasmo interesujących scen, niebanalnych pomysłów, a także psychologicznie pogłębionego rysunku postaci. Mimo że wszystkie wątki dopinają się precyzyjnie, męczy swym nieprawdopodobieństwem. A w finale wręcz rozczarowuje. Moce diabelskie okazują się iluzją, satanizm urojeniem, a rzekome opętanie chorobą umysłową. Szkoda, przez ponad 500 stron udaje się nam uwierzyć w istnienie diabła, a potem okazuje się, że jest on nam niepotrzebny, a o ład na świecie zamiast egzorcystów lepiej zadbają policjanci. Lubiany, choć nierówny Dean Koontz ma nowego bohatera. Jest nim tytułowy „Braciszek Odd” (powstały o nim cztery powieści), osobnik dostrzegający zmarłych, który po osobistej tragedii chroni się w klasztorze św. Bartłomieja, położonym w górach Sierra Nevada. W klasztorze opiekę znajdują upośledzone dzieci, a w dodatku udziela on schronienia wielu osobnikom „skłóconym ze światem”: eks-zabójcom, byłym agentom czy genialnym fizykom. Grozę sytuacji potęguje zadymka śnieżna oraz zbierające się upiory widziane przez