Odwrót od cywilizacji Zachodu

Zachowania cywilizowane Często słyszy się krótkie słowo „civil”, oznaczające zachowania cywilizowane, które ułatwiają życie na co dzień i powodują w miarę bezkolizyjne współżycie ludzi. To coś więcej niż savoir-vivre, coś innego niż zapisy kodeksu prawnego, choć są one tych zapisów emanacją. Po prostu standardy zachowań, kształtowane w Europie przez wieki, oparte na  połączonej tradycji starożytności klasycznej i chrześcijańskiej (pełna zgoda m.in. z pracą „Zderzenie cywilizacji” Samuela Huntingtona). „Zasady określające wartości i pojęcia, do których odwołują się ludzie i wspólnoty w różnych sytuacjach życiowych”. Że niepełnosprawnym należy pomóc, że zmarłych trzeba pogrzebać, że symbole ważne dla narodu należy szanować, bo od tego zależy spójność i dobro całej wspólnoty, respekt dla prawdy, poglądów politycznych i religijnych etc. Pobrzmiewają w tym echa Dekalogu o miłości bliźniego i godności osoby ludzkiej; pism Platona, że rządy powinny cechować się cnotą i godzeniem celów osobistych i wspólnotowych; „idealnego społeczeństwa” Tomasza Morusa i Pierwszej Poprawki do Konstytucji Stanów Zjednoczonych, która mówi o wzajemnym szacunku i równości wobec prawa. To po prostu standardy cywilizacyjne, nasz wspólny europejski dorobek i, wydawałoby się, że powinniśmy strzec ich jak oka w głowie. A jednak tak nie jest. Ostatnie wypadki w Polsce - katastrofa pod Smoleńskiem i bitwa o krzyż pod Pałacem Prezydenckim - świadczyć mogą o niebezpiecznym odwrocie od tych