Czarnoskóry pogromca lewicy

Z Harlemu na olimp Thomas Sowell urodził się w Karolinie Północnej w 1930 roku. Wkrótce jego rodzina przeniosła się do nowojorskiego Harlemu, gdzie Sowellowie żyli w skrajnym ubóstwie. W wieku 17 lat Thomas opuścił rodzinę i zaciągnął się do marynarki wojennej. Po wyjściu z wojska rozpoczął studia ekonomiczne na Uniwersytecie Harvarda, gdzie uzyskiwał rewelacyjne wyniki. Doktoryzował się w tej dziedzinie na Uniwersytecie Columbia. Przez większość naukowego życia jako profesor ekonomii pracował w Instytucie Hoovera na Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii. Wykładał na wielu czołowych uniwersytetach USA. W okresie kontrkultury lat sześćdziesiątych jako pedagog akademicki był jej zdecydowanie wrogi i zyskał tym sobie, jak pisze w autobiografii „Personalna Odyseja”, miano „narzędzia złowrogiego establishmentu”. Na łamach prasy już w tamtym czasie atakował tzw. akcję afirmatywną. Jego książki i biografia uświadamiają czytelnikowi, że tzw. polityczna (ideologiczna) poprawność dużą dynamikę uzyskała już w latach sześćdziesiątych. To właśnie ówczesne pokolenie inteligencji akademickiej zaczęło na masową skalę propagować w Ameryce zmutowaną – za sprawą m.in. takich autorów, jak Marcuse, Adorno, Rubin czy Leary – ideologię lewicy europejskiej. To ówcześni studenci rozpoczęli później sławetny „marsz przez instytucje”, którego koronnym przykładem jest prezydentura Williama Clintona. Thomas Sowell nigdy nie flirtował z lewicą. Zawsze był jej surowym krytykiem. Jego