Obraz polskiej (nie)religijności

Religijność Polaków na przestrzeni ostatniej dekady bardziej się zindywidualizowała i jednocześnie stała się coraz mniej zinstytucjonalizowana. Zaczyna być coraz bardziej płytka i powierzchowna, coraz bardziej sprywatyzowana. W sferze religijności Polaków, jak zresztą w każdej dziedzinie życia w ciągu ostatnich dziesięcioleci intensywnie zmieniającej się rzeczywistości, następują wyraźne przeobrażenia. Chociaż deklaracja wiary w Boga wciąż jest dość trwałą cechą polskiego społeczeństwa, to jednak zmienia się obraz religijności Polaków. Daje się zauważyć stopniowe odchodzenie od wiary i religijności, także wśród tych, którzy określają się zrazu jako osoby wierzące. Następuje oddalanie się od wiary zinstytucjonalizowanej, coraz trudniej mówić o wierze konsekwentnej. Co ważne, zachodzące zmiany uznawane są przez samych Polaków za niekorzystne. Potwierdzają to najnowsze badania CBOS-u z lutego bieżącego roku, według których śmierć Jana Pawła II wywarła wpływ na wiarę i religijność jego rodaków, od 2005 r. bowiem stopniowo zmniejsza się liczba uczestników niedzielnych Mszy św., Polacy rzadziej się modlą, podwoił się odsetek osób zaliczających się do raczej lub całkowicie niewierzących. Można zastanawiać się, czy to właśnie śmierć polskiego papieża stanowi dla obrazu polskiej religijności pewnego rodzaju moment graniczny, nie ulega jednak wątpliwości, że kształtująca się w tym czasie gospodarka wolnorynkowa i coraz większy pluralizm społeczny nie pozostają bez