Doktryna Gierasimowa

„Przegląd Roczny 2014” to kolejny już taki dokument opublikowany przez Kaitsepolitsei, czyli estońską służbę bezpieczeństwa. Opisuje on aktywność kontrwywiadowczą służby w minionym roku i wymienia główne zagrożenia dla bezpieczeństwa Estonii. Największym – tu nie ma zaskoczenia – od lat pozostaje wroga aktywność Rosji. Kaitsepolitsei nie tylko opisuje jej przykłady, lecz także poświęca duże fragmenty raportu teoretycznym podstawom i trendom w wywiadowczej działalności służb rosyjskich. Według Gierasimowa, „reguły wojny” w dzisiejszym świecie zmieniły się fundamentalnie. W osiąganiu politycznych i strategicznych celów znacząco wzrosła rola środków niewojskowych – jak np. użycie politycznej i dyplomatycznej presji, ekonomiczne sankcje i blokady, wymiana polityczno-wojskowych elit, wprowadzanie gospodarki państwa na tory wojenne, tworzenie politycznej opozycji. A w pewnych sytuacjach niewojskowe metody mogą być nawet bardziej skuteczne niż karabiny. Pod koniec października 2014 r. Centrum Analiz Politycznych (CAP) w Moskwie opublikowało analizę pt. „Rosyjska soft power”. Choć nie jest to dokument państwowy i CAP jest jedynie think tankiem państwowej agencji informacyjnej TASS, publikacja ta pozwala poznać rozumienie soft power w Rosji i jej cel w świecie zachodnim. Rosyjskie rozumienie soft power Zgodnie z tym dokumentem, soft power Rosji jest przede wszystkim rozumiana jako propaganda polityki zagranicznej, mająca na celu wpływanie na opinię publiczną i